– Kłaniam się – pożegnał mnie głos w słuchawce. I wtedy pomyślałem, że tak mawiał mój ojciec. „Cześć, kłaniam się”… I zaraz pomyślałem, że tak muszą mówić ludzie starszego pokolenia. Ja bym tak nie powiedział. „Kłaniam się” brzmiało mi w głowie, kiedy spojrzałem na kartę pacjenta. Rocznik osiemdziesiąty piąty. Trzydziestojednoletni gość. Liczący sobie trzy […]
Miałem już odsunąć ten deseń w cień. Jednak nie mogę. Deseń ten nawiedza mnie jak jakiś estetyczny koszmar. Uderzę w deseń dźwięcznie, acz lekko. Jednorazowo. Uderzę i zmilczę. Chodzi o tą trzeźwość. Chodzi za mną przekonanie, że to jakieś więzienie jest. Trzeźwość – więzienie. Stronienie od trunków – separacja i izolacja. Im dłużej pozostaję trzeźwy, tym […]
Za Japkiem. Czyli estry owocowe i klimaty porterowe. Trudno, bardzo trudno w to uwierzyć, ale życie na trzeźwo ma swoje dobre strony. Przez kilka już miesięcy jako tako dbam o kulturę fizyczną – to nie rękę złamałem waląc przypadkiem w autobusowy metal, ale rurkę pionową autobusową zgiąłem, kiedy niezgrabny zbyt szybko obróciłem się wokół […]
Szeryf zmienił mi twarz. Obudziłem się, jak to ostatnimi czasy codziennie: na lekkim kacu wywołanym brakiem benzodiazepin we krwi, ale jednak radosny, zdrowy, po przespanej względnie nocy. Benzyna łaskocze mi receptory już od kilku miesięcy. I niech tak zostanie. Wiążę z tym jakąś lepszą, może nawet dobrą zmianę… Byłem gotowy na nowy dzień, skory do […]
Tak się dziwnie złożyło, że jak ludzie słyszą z pozoru zwyczajne zestawienie pojęć, słów, wyrazów: praca oraz Dziewit, to baranieją. Nie mogę stwierdzić ze swobodą, jak Winter, że całe życie zapierdalałem, to mi się należy. Mogę stwierdzić coś przeciwnego: całe życie się opierdalałem i nic mi się nie należy. A mam. Także jak pracuję, a […]