Napisałem jakiś czas temu, znaczy zacząłem…: Kończyły się przygody alkoholowe. Poezja życia wróciła. Proza picia w odwrocie. W terapeutycznej nomenklaturze – miałem małą wpadkę. Ładną wpadkę. Zaczęło się niewinnie. Miało się skończyć niewinnie. Przeobraziło się w trans groźny i bez opamiętania. Się straciło kontrolę… Ale się ją w porę odzyskało. Wpadka była skrupulatnie zaplanowana.
KOGO Blog blog blog. Ble ble ble. Kogo interesuje, że zestresowany wracałem z Radomia do Bognor? Stresowałem się tym, że coś się spóźni. Spóźnienie „czegoś” pokrzyżowało by mi plany. Bilety kupione. Online. Wszystkie bilety. No, oprócz tego na pociąg z grodu do stolicy. Bilety kupione tak, że miało się jechać gładko. Pół godzinki czekanka, […]
Po tygodniu? zastanawiam się czy nie rzucić się do Polski. Na powrót. Za nijaka ta praca. Za życie tu przypadkowe. Zbyt dużo nowych imion, egzotycznych często, za wiele tych samych ścieżek pokonywanych o tej samej porze takich samych dni. Tam robiłem coś. Coś polegało na nie robieniu niczego specjalnego. Ale zawsze. Nie praca, ale kreatywne […]
Czas i kwestia odległości nie wnosi na razie nic do sprawy: zasypiam i budzę się z obrazem jej twarzy w myślach. Dnie i noce spędzam w majakach o jej ciele, porównując je mimowolnie z innymi ciałami, których mnóstwo i różnorodność. Z tym, że te porównanie zawsze wychodzą na korzyść wspomnień i rojeń. I jeszcze myślę […]
One więcej Zabrzmi jak zabrzmi: moje dziewczyny piły więcej ode mnie. Postaram się to udowodnić, okazać. Wyjdzie jak wyjdzie: intencje mam szlachetne. Nikomu nic się nie stanie, a ja rozprawie się z kawałkiem przeszłości. Może trochę pokrętnie, może nie wszędzie sprawiedliwie, ale będzie.